Yaşadığınız şehrin, kasabanın, köyün, mahallenin, sokağın da bir kişiliği vardır.
Sakarya/ Pamukova
Bana,
öğretmenliğime,
evliliğime,
anneliğime,
sabır dedi,
zaman dedi,
hep emek dedi.
Sessiz sessiz bekledi.
tüm fırtınaların geçmesini.
Hayal ettiklerini
değil de,
hayatın getirdiklerini
ne zaman kabul ediyorsun yüreğinde ve mantığında.
İşte o vakit
sakinleşiyor her şey...
Bunun için de
zaman gerekiyor,
sabır gerekiyor,
umut gerekiyor.
Pamukova,
1999'un baharında bize, minik ailemize yeni umutlar getirdi.
Amerika'ya göreve gitmek için Ahmet seçilmişti.
Ahmet;
Hazırlık yaptı/ yaptık.
Sınava girdi/girdik.
Mülakata gitti/gittik.
Dua etti/ ettik.
"Bekle, haber gelecek" dediler.
Bekledi/ bekledik...
Kullar plan yaparken, Allah gülümsermiş.
17 Ağustos 1999'da o korkunç depremi yaşadık.😔
Aklımızdan, yüreğimizden silinip gittiği bir anda,
deprem çadırındayken
haber geldi.
"Amerika'ya eylülde gidiyorsunuz"diye..
GİTTİK...
Meğerse,
Dünya'nın öbür ucunda tanışmak için iyi insanlar bizi bekliyormuş. (Reyan Akbay ❤🙏)
Tanıştık.
Mutlu olduk.
Görevimizi layıkıyla yaptık.
Vatana geri döndük.
ŞÜKÜR...
